Li paŝis laŭ malhela strat´
kie aperis nigra kat´
La kato estis kiel li
ĝian vivon iu detruis
Ambaŭ estis kun dolor´
ĝi en vundoj, li en kor´
Al viro mankis lia „feino”
kaj al kato varma hejmo
Ĝi sopiris pri tenera kares´
li pri feina am´,
ambaŭ pri pasintec´
ke tio revenu iam
...
Tuj ĉi estaĵoj forlasitaj
kaj de feliĉ´ jam forgesitaj
ekstaris kaj senmove iome rigardis unu je alian
Poste viro volis karesi ĝin
Sed la kato time forkuris, aperis tristeco en vizaĝo lia
Kaj malgaje ekdemandis ĝin:
Kato nigra kial vi timas min?
Ĉu tiel multe homoj vundas vin?
Venu al mi, ĝojigu min
mi nur volas karesi vin
La kato nur kelkfoje miaŭis
kaj tuj foriris ien
neniu scias kien
Viro ne sukcesis kun ĝi adiaŭi
kaj denove restas tute sola
kun tristeco en sia kor´
nun denove ege ploras
Ĉu pro kat´ kiu estas jam for?
NE! Pro forta nereciproka am´,
pro virino kun kiu li estos jam NENIAM!
Ĉar la kat´ rememorigis feinon lian
Ŝi ankaŭ aperis kaj rapide forkuris de li tiam
….
4 komentáre:
E-saluton ankau al vi! El Kroatio. De Antibarbarus.
Kiel vi fartas? Mi esperas jam pli bone. Viaj "stultajxoj", kiel vi nomas ilin, estas tre belaj, sed tre malgxojaj :( Mi sxateeeeegas cxefe tiu cxi lasta. Nu, mi sxatas ilin cxiujn.
Mi dauxre legos vian blogon se vi pli verkas, sed vi jam scias... mi sxatus pli se viajn poezion (kaj vi) estus pli felicxaj.
Amikege, Carol.
Mi esperas ke li povus ekresenti sian printempon...
Mi gxojas, ke ne nur mi esperas, ke versajxoj de Palo baldaux farigxos pli sunaj.
Cetere, en Britio nigra kato estas simbolo de prospero, sukceso. Eble ne cxio tiom malbonas? :-)
Salutojn el Baltio!
Zverejnenie komentára